Vijf tot negen baantje

Het is al weer een poos geleden dat ik een bericht geschreven. Hoe vervelend het ook is, zie het positief! Want het typen van een lang verhaal gaat pas goed als je niks te doen hebt of het verschrikkelijk slecht weer is. Dat heb ik allebei de afgelopen week niet gehad.

Ik zal maar eens bij het begin beginnen. Dat was donderdag twee weken geleden. Toen hebben we niks mee gemaakt. Net als de vrijdag daarna. Die dagen bestonden uit vroeg opstaan, een paar keer per dag de stal in, en tussendoor boodschappen doen en aan het verslag werken. Het weekend waren we van plan om wat meer te gaan ontspannen. Twan en Thijs, twee andere stagiaires waar we ook mee naar Berlijn zijn geweest, belde vrijdag op of ze het weekend niet bij ons konden langskomen. Dat leek ons natuurlijk een goed plan. Zaterdag middag rond een uur of twee kwamen ze aan in het polo’tje van Twan volgeladen met een matras en tassen. Na wat bijgepraat te hebben zijn we naar het racecircuit gegaan wat hier dicht in de buurt ligt. We hadden op internet gezien dat ze daar ook een buiten kartbaan hebben, dat leek ons wel wat. Toen wij bij het circuit aan kwamen was het alleen wel erg druk. Er bleek een kart kampioensschap te zijn. Helaas voor ons, wij moesten het bij het kijken laten. Het was natuurlijk wel leuk om te zien. We zijn ook bij het grote circuit wezen kijken. Daar waren motoren aan het trainen. Het eerste half uur was dat niet zo bijzonder. Die motoren gingen niet echt hard, het zag er een beetje lafjes uit. De ronde daarna begon het echte werk. Motoren met meer lawaai en coureurs die meer ballen hadden. Die gingen wel plat door de bochten. Na een goede bokworst zijn we weer naar huis gereden. Die kraam was overigens Nederlands. Want wij bestelde netjes in het Duits een worst en wilde gaan zitten, toen werden we in een keer in het Nederlands nageroepen: “he jongens, die worsten zijn al klaar hoor”. Haha, dus wij lachen. Zo zie je maar weer, die verrekte Hollanders zitten overall. Zelfs in Oschersleben.

Toen we weer thuis kwamen hebben we een rondleiding over het bedrijf gegeven. We zijn maar met de auto rond gereden omdat het anders nog langer zou duren. Thijs en Twan hingen half uit de auto om wat foto’s te kunnen maken. Ze keken zich de ogen uit. Zo groot, en zulke onverwachte dingen die je hier tegen komt. Bijvoorbeeld een knal verroeste graafmachine, groen van de algen, die nog gewoon loopt.
Na de buitenkant bekeken te hebben zijn we ook de stallen in gegaan. Tussen het voeren door hebben wij de varkensstallen laten zien. Het was voor hun een groot doolhof. Voor mij ook want ik kwam op een gegeven moment in een gang waarvan ik niet wist dat hij bestond. ’s Avonds kwamen Paul en Pieter ook nog langs. Dit zijn een paar klasgenoten die vlak bij Berlijn een stage opdracht doen bij een tuincentrum. Met het stapweekendje in Berlijn waren zij ook mee en hadden ze een slaapplek geregeld.

Toen iedereen er was zijn we naar Magdeburg gereden om wat te gaan eten en om te stappen. Dat liep allemaal een beetje in de soep. Het duurde een poos voordat we wat restaurantjes tegen kwamen. Toen we de eerste zagen hebben we de auto geparkeerd en zijn we ergens naar binnen gelopen. We hebben toen ongeveer een uur gewacht op het eten. Toen we het eten kregen kwamen we er ook achter wat Zwiebeln zijn, namelijk uien. En dat eten ze veel hier. Het vlees was niet meer terug te vinden. Toen iedereen binnen tien minuten het eten op had zijn we gegaan. Nadat we bij de buren nog een curryworst gegeten hadden voor de honger zijn we in de auto gestapt richting Funpark, DE discotheek van Magdeburg. Omdat Paul en Pieter geen legitimatie bij zich hadden konden we niet naar binnen. Wij balen en dus weer terug gereden naar het “centrum”. Hier hebben we weer gezocht naar stapmogelijkheden. Dat liep finaal in de soep. Nergens wat te vinden. De stad is zo groot dat je alles met de auto moet opzoeken. Na een keer of 8 fileparkeren, wat trouwens perfect ging, kwamen we bij een kleine disco aan. Het zag er wat armoedig uit maar we moesten wat. Binnen was nog niks te doen. We hebben daar maar 1 glaasje gedronken want het was maar een rare tent. We hadden het gevoel dat we in een of ander kraakpand zaten. De soos in Den Bosch ziet er zelf beter uit! Omdat we op de terugweg weer vlak langs Funpark kwamen wilde we het nog een keer proberen. We hadden onze legitimatie en rijbewijzen verdeeld maar kwamen niet ver. Aan de weg stonden uitsmijters die vertelde dat het vol was. Dus er zat nog maar een ding op, naar huis rijden. Gelukkig hadden we een goede zender op de radio gevonden, dat kon de stemming er nog een beetje in houden. Pieter en Paul zijn ‘s nachts weer naar huis gereden. Zij hadden dus twee uur gereden voor niks. Wij dachten dat we een heel leuk weekend voor de boeg hadden, maar van alles wat gepland was is zo ongeveer niks terecht gekomen. Kan gebeuren, het was in ieder geval wel leuk dat die jongens allemaal zover wilde rijden voor dit weekendje.

De dagen na het weekend hebben we hard gewerkt. Maandag aan de opdracht en dinsdag de hele dag biggen gewogen. Woensdag werden de biggen gespeend (De zeug bij de biggen weggehaald). Daarom moesten wij vroeg opstaan. Om zes uur waren we in de stal om de boel in goede banen te leiden. Er waren toen al bijna 20 mensen aan het werk. Uiteindelijk zijn alle dieren op de plek gekomen waar ze thuis hoorden. Het voeren van de biggen ging gewoon door. Het is alleen zo dat de biggen na het spenen veel meer voer gaan eten omdat ze niet meer bij de moeder kunnen drinken. Om de twee uur kregen de biggen nieuw voer. ’s Morgens om 5 uur de eerste voer beurt en ’s avonds om 1 uur de laatste. Gelukkig konden we de vrouw uit de kraamstal zover krijgen dat zij de laatste voerbeurt wilde doen. Toen we donderdag ochtend om 5 uur in de stal kwamen ging die vrouw net naar huis, haar dienst zat erop. Op woensdag en donderdag worden de meeste biggen geboren, daarom is er dan 24 uur per dag iemand aanbezig bij het werpen. Het viel ons op dat er ook om vijf uur ’s morgens ook al 15 mensen aan het werk waren. Toen we dit later navroegen aan de personeelsmanager vertelde ze dat het hier in oost Duitsland heel normaal is om rond een uur of 5 ’s morgens te beginnen. Daarom zijn ze ’s middags ook vaak om een uur of 3 klaar.

Donderdag zijn we de ganze dag in de stal geweest. Om de twee uur voeren en tussendoor de biggen weer opnieuw wegen. ’s Avonds om 9 uur vond ik het mooi geweest en ben ik naar binnen gegaan. Tom bleef nog in de stal, hij kon vrijdag ochtend uitslapen. Daarom moest ik vrijdag weer om 5 uur in de stal zijn. Het opstaan viel wel mee opdat het gelukkig al lang licht was. Tussendoor ben ik snel een keer naar binnen gegaan om te ontbijten. Maar moest snel weer terug want die biggen vraten me de oren zowat van de kop. Niet normaal wat die kunnen eten. Aan het eind van de ochtend kregen we goed bericht van de manager. De biggen vraten goed en konden vanaf 4 uur ’s middags aan de voermachine. Dat betekende dat wij vanaf dan weekend hadden! We hebben vanaf woensdag middag ongeveer 3.000 L voer gesjouwd met gieters. In de biggenstal was het flink zweten want het was er 30 graden! Zie het als een sportschool en sauna in een. Toen we klaar waren hadden we dus echt een voldaan gevoel!

We hebben het de rest van de middag maar rustig aan gedaan. Aan het eind van de middag zijn we de auto in gestapt om ff bij de windmolens te gaan kijken die in de buurt staan. We moesten door allerlei beton wegen die overgingen in zandwegen naar de molens toe. Na een poging om zo’n molen om te duwen zijn we weer verder gereden. Ik vind het echt geweldige apparaten. En dr staan er hier echt heel veel van! Op een gegeven moment zagen we dat er ergens gras bij elkaar geharkt werd. Wij waren natuurlijk wel nieuwsgierig en wilde dus wel ff kijken of er meer te zien was. Na een paar km door de prairie lag er ineens een boerderij achter een heuvel. Daar stonden de grote machines om het gras in te kuilen. Wij als nieuwsgierige Hollanders zijn na wat aarzelen het erf maar op gelopen. We zagen de boer lopen en vroegen of we even rond mochten kijken. Geen probleem, loop maar lekker rond zei hij. Dus we hebben daar toch zeker wel een uur naar de koeien en het inkuilen zitten kijken. Erg leuk, heb ik toch nog een beetje het voorjaarsgevoel zoals ik dat gewend ben. Op de boerderij zagen wij zelfs een stro hok staan. Het was letterlijk een strohok want de boer had van een paar grote balen een hok gebouwd voor een paar kalveren. De stallen zagen er verder allemaal heel sober uit. Maar wel doeltreffend. Hier wordt met lage kosten melk geproduceerd. In totaal waren er iets van 300 koeien denk ik. We zijn ook even het veld in gelopen waar ze het gras aan het hakselen waren. We konden de hakselaar niet zien of horen en liepen dus maar gewoon ergens heen. Toen we over de bult waren zagen we helemaal in de verte de hakselaar rijden. Geweldig om dat zo in de heuvels te zien. In denk dat het perceel wel een hectare of 40 groot was. De machines die ze hier gebruiken zijn dubbel zo groot als in Nederland dus dat past allemaal mooi.

Toen we ’s avonds ff buiten een pilsje wilde drinken riep de buurvrouw ons, of we niet bij hun wilde komen zitten. De buurvrouw werkt al jaren op het bedrijf. Vroeger werden op dit bedrijf vleesstieren gehouden. Daar werkte zij ook altijd aan mee, vanaf 2005 is het bedrijf verbouwd voor de varkens. Zij vertelde ons over de dingen die ze meegemaakt had op het bedrijf. Erg leuk om te horen. De buren waren buiten blijven zitten omdat ze waren “grillen”. Volgens mij betekend dat gewoon vlees naar binnen werken en veel drinken. Ze hadden allemaal al redelijk wat schnaps en andere drank op dus het was erg gezellig. We hebben tot half 1 buiten gezeten en een hoop gelachen.

Zaterdag hebben we lekker uitgeslapen. Omdat ik dacht dat ik nog wel wat energie over had ben ik weer ff gaan fietsen. Deze keer een andere route. Gelukkig was het deze keer wat vlakker als de vorige keren. Ik ben onderweg ongeveer 5 keer afgeslagen. Die wegen zijn zo lang hier! Ik kwam langs het racecircuit op waar dit weekend Opel treffen was. Dus het barste van de getunde Opels op de weg. Bij de laatste heuvel richting huis merkte ik dat ik toch behoorlijk optimistisch was geweest. Het was een echte kuiten bijter, is was dus weer helemaal kappot toen ik thuis kwam.

’s Middags zijn we een dorpje verderop een lekker ijsje wezen eten, trouwens supergoedkoop. Schepijs voor 40 cent per bolletje! Op de terug weg zijn we weer de binnenwegen in gedoken opzoek naar bedrijven om te bekijken. Dit liep toch wat anders af dan gepland. Op een gegeven moment sloegen wij een betonnen binnenweg in. Opzicht niks mis mee. Maar toen we een beetje een dal in reden ging de weg over op een puin weg. Later werd het zelfs meer een zand weg. Alleen onder in het dal was de zandweg meer een modder weg geworden. Gelukkig konden we redelijk tussen de plassen doorrijden, maar de auto zat wel behoorlijk onder de modder. Dus op de terugweg maar via de wasstraat naar huis gereden. Zo maak je nog eens wat me met je auto. ’s Avonds zijn we uit eten geweest bij de “casino”, een restaurantje in het dorp. Dat was goed binnen te houden.

Later zijn we naar Bernabeum gereden. Dat is een bekende discotheek op 3 kwartier rijden afstand. Het was een mooie discotheek maar er was nog niet veel te doen. Daarom zijn we om kwart voor twee weer richting huis gereden. Omdat Funpark redelijk op de route lag zijn we daar maar naar binnen gegaan. Daar was het wel druk. En, de Deutsche slagers waren er veel beter! We hebben daar weer veel lol gemaakt met een aantal bezopen Duitsers. We gingen Feiern ohne ende, dus we zijn door gegaan tot de lampen aangingen. Na een pizzaatje zijn we weer naar huis gereden onder het genot van heerlijk foute Nederlandstalige hits. De parkeerplaats stond al weer behoorlijk vol met auto’s, maar dat is ook niet zo gek om half 7 ’s morgens!

Vandaag, zondag, hebben we niet veel gedaan behalve uitslapen. Morgen ga ik de tassen weer inpakken en rij ik door naar mijn tweede bestemming. De komende drie weken zit ik op kantoor of ga ik de boer op om informatie te verzamelen. Het kantoor ligt in Beelitz, niet ver bij Berlijn vandaan, dus daar zal vast weer het een en ander beleeft worden.

Na de drie weken in Beelitz ga ik door naar Hongarije, daar heb ik een goede twee weken voor de stage. Maar als het me daar goed bevalt kan het zo zijn dat ik wat langer blijf. Ik zag dat Boh Foi Toch niet op de Zwarte cross komt dus daar hoef ik niet voor terug te komen. Het is natuurlijk wel leuk om iedereen weer terug te zien, maar een weekje meer of minder moet ook niet veel uitmaken. En daarbij, veel vriendjes en vriendinnetjes uit Den Bosch zitten ook ergens aan de andere kant van de wereld en komen pas in september terug.

Ik heb van de avonturen weer wat foto’s online gezet. Kopieer de volgende link maar om ze te bekijken. http://www.mijnalbum.nl/Album=OGBXPIKE

Groetjes Mark