In het kwadraat

Tussen de bedrijven door werd het toch maar weer tijd om weer even een bericht achter te laten. Bijna letterlijk tussen de bedrijven door. Ik heb namelijk de laatste twee weken veel bedrijven bezocht. Op deze bedrijven heb ik veel dingen gezien. Maar ik heb vooral ook de omgeving gezien.

Vorige week dinsdag heb ik het eerste bedrijfsbezoek gehad samen met een collega. We zijn toen met een aantal man door de stallen gegaan en hebben daarna de bevindingen besproken. Er was ook een Duitse stagiaire mee. Die was ’s morgens met haar klas op excursie op het kantoor. Ik ben daar bij gaan zitten om eens te kijken hoe fanatiek die Duitsers nou zijn. Dat valt best mee, wij Nederlanders zijn toch echt hardlopers. De zelfde avond hadden we een receptie van de oprichters van Hendrix-Illesch, het bedrijf waar ik stage loop. Met een hapje en een drankje hebben wij het 25 jarige jubileum gevierd. De dag erna ben ik naar een bedrijf geweest wat onderdeel was van het bedrijf waar ik de eerste drie weken heb gewoond. Kwam daar de bekende bedrijfsleider tegen wat overigens erg leuk was. Gelukkig ging alles goed daar, ook zonder mij! Ik heb de hele ochtend met een wel heel charmante vrouw (Blond, doorschijnende kleding) op kantoor gezeten om de gegevens verzameld te krijgen. Dat verliep bijzonder goed. Onderweg ik heb ik een poosje gekeken hoe ze hier in Duitsland de grasoogst doen. Hier gebruiken ze letterlijk een hakseltrein. Achter de trekker doen ze twee wagentjes om het gras in te verzamelen. Deze wagentjes kiepen het gras er aan de zijkant uit, hoezo moeilijk doen. Omdat ik in de buurt van een andere fabriek van Hendrix-Illesch was heb ik daar ook even gekeken. Ik ben blij dat ik in Beelitz op kantoor zit. Dat kantoor had de afmeting van een kleine woonkamer. Onderweg naar huis zag ik dat de Duitse boeren het zo slecht nog niet hebben. Op de snelweg ben ik veel nieuwe combines gezien die afgeleverd moesten worden. Mooi om te zien, want die machines passen eigenlijk niet op een vrachtwagen.

Donderdags had ik een reis naar het Noorden. Na een rit van ongeveer 300 Km kwam ik aan bij het bedrijf. Een gigantisch mooi huis met een groot kantoor erin. Ik wil zo ruilen. Deze boer woonde voorheen kort aan de Nederlandse grens maar is verhuist naar een plaatje in de buurt van Hamburg. Omdat ik nog maar 40 km van de zee afwas heb ik op de terug weg maar wat om gereden. In een badplaatsje had ik de auto geparkeerd voor een heerlijk frisse duik. Fris was het want aan zee is het toch en stuk koeler. Dat mocht de pret niet drukken. Naar een paar baantjes getrokken te hebben had ik me weer omgekleed om weer richting huis te rijden. De Tomtom stuurde me eerst een stuk binnendoor door allerlei kleine dorpjes. Wel grappig om te zien want een dorpje bestond volledig uit oude omgebouwde boerderijen. Ook waren er in die buurt veel meren en heuvels. De moeite waard om een keer heen te gaan.

Vrijdag kon ik weer een dagje uitrusten op kantoor om mij voor te bereiden op het weekend. Van het uitrusten kwam niet veel terecht omdat de opdracht erg veel tijd vraagt. Ook wisten de Duitse Manschaften mijn concentratievermogen niet te verhogen. Na de wedstrijd was het ineens wel erg rustig op kantoor.
Omdat oranje zaterdag middag weer mocht voetballen vonden dat wij dit moesten vieren. Daarom zijn we zaterdag en zondag naar Berlijn geweest. We hadden een hostel geboekt om te kunnen overnachten. T was nog hartstikke nieuw en zag er goed uit. De wedstrijd wilde we op een groot scherm gaan kijken maar die waren er helaas niet. Wat er wel was waren homo’s. Blijkbaar heeft Berlijn ook een Gay parade of hoe het ook heet, het stikte van de nichten in de stad. Daarom zijn we maar snel naar de Ierse pub gegaan waar ze een groot scherm hadden om voetbal te kijken. Dat ging overigens erg goed. Na de wedstrijd zijn we naar ons hostel gegaan om ons voor te bereiden voor de avond. Op onze kamer waren toen ook twee andere gasten uit Amerika. Een jongen studeerde in Keulen en een meisje uit Los Angeles. Mooi dat dat kan! Dus we hebben maar is ff bijgepraat. Na enige voorbereiding, lees uitrusten, zijn we weer de stad in gegaan. Van het Hauptbahnhof zijn we de metro in gegaan en zomaar ergens uitgestapt. Na dat een paar keer gedaan te hebben hadden we half Berlijn gezien, dat is natuurlijk goed om thuis te vertellen. Brandenburger tor, parlementsgebouwen, alexanderplatz, potsdammerplatz, noem ze allemaal maar op. Onze eindbestemming was Friederichstrasse. Daar hebben wij gegeten onder het spoor, een super mooie locatie. In Berlijn loopt het treinspoor 5 meter boven de grond, metro 5 meter onder de grond, en de tram daar ergens tussen.

We zijn daarna wezen stappen op potdammerplatz, we kwamen een propper tegen die de beste discotheek van Berlijn had. Wij als toerist laten ons natuurlijk makkelijk verleiden en zijn gaan kijken. Na dat we entree betaald hadden moesten we in de lift naar boven. Echt een verrassing waar we terecht zouden komen! Gelukkig was de lift beter als die van Abeltje, hij stopte op de derde etage. Het gebouw zag er van buiten als een kantoorpand uit maar vanbinnen zat er een grote discotheek met twee verdiepingen. We zijn gaan Feiern ohne ende. Op een gegeven moment kwam er weer licht door de ramen. Een teken om te beginnen aan je laatste biertje. Dat is verrekte lastig als je niet meer weet wat het laatste biertje was.

Op de terugweg hebben we de toeristische plekjes van Berlijn nog eens bekeken waarna we naar bed zijn gegaan. De volgende dag hebben wij de trein richting huis gepakt. Er zat die dag voor ons niks anders meer op dan uitrusten.

Maandag ben ik weer begonnen op kantoor. ’S Middags ben ik met een Duitse college bedrijven gaan bezoeken. Eerst een Duits bedrijf, daarna bij een Nederlander die ik ook al kende. Das erg leuk. Tussen de bezoeken door hadden we gelukkig net genoeg tijd om een goede bokworst naar binnen te werken. Als je honger hebt kun je niet goed werken!
Dinsdag ben ik weer alleen op pad geweest. ’s Morgens was ik vroeg weg gereden om op tijd bij het eerste bedrijf aan te komen. Onderweg kwam ik langs een geitenkaas fabriek op rijden van Die Grüne Altenburger Käse. Op het bedrijf aangekomen, een Agrar genossenschaft, kwam ik erachter dat ze niet alleen varkens hadden. Namelijk ook een koeientak, akkerbouw, en ja, ook melkgeiten. Dat moest ik natuurlijk gezien hebben. Gelukkig hadden ze even tijd voor mij dus ben meteen de stal maar in gedoken. Erg leuk om te zien hoe het er hier aan toe gaat. Het was een bedrijf met 2000 geiten. Het voeren en melken was geautomatiseerd. Al snel kreeg ik te horen dat er vanuit Nederland regelmatig iemand langs komt om het bedrijf te adviseren. Dat was te zien. Het bedrijf had veel dingen redelijk op orde, maar ook veel dingen die nog verbeterd kunnen worden. Het bedrijf heeft ook een eigen slachterij. Toevallig waren er een paar turken hun werk aan het verrichten. Heel raar om te zien, maar wel boeiend.
Na het uitwisselen van informatie en het rondkijken ben ik weer snel naar het buro gegaan om aan mijn opdracht te gaan werken, want daar kwam ik voor. Op weg naar de tweede klant heb ik weer genoten van de omgeving. Het graan begint hier nu geel te kleuren wat er erg mooi uit ziet in de heuvels.

Het tweede bedrijf lag vlak bij de grens van Polen. De Belarus trekkers, lees roestbakken, kwamen mij al tegemoet. Op dit bedrijf heb ik het een hele poos gehad over het emigreren naar Oost-Duitsland. Erg boeiend. Vooral op sociaal gebied is het leven hier ook heel anders. In het dorpje was er een werkeloosheid van 36%. das ongeveer 4 keer zo hoog dan in Nederland.Het ondernemen gaat hier ook op een andere manier. Je hebt een lange adem nodig. Het bedrijf is 5 jaar geleden begonnen met vergunningen. Na 2,5 jaar vergunning gekregen. Is nu dubbel zo groot en is intussen ook bezig met twee andere locaties. Het is hier echt ondernemen in het kwadraat. Naast het bedrijf stonden een paar gigantische biogas vergisters. Dit is overigens niet vreemd. Ik heb meer bedrijven gezien die er wel een heeft dan bedrijven zonder biogas. Ze waren graan aan het inkuilen om de vergisters mee te kunnen voeren. Een vergistings installatie is een grote silo vol met mest waar energie mee opgewekt wordt. Aan deze mest wordt maïs of andere gewassen toegevoegd om meer energie te kunnen opwekken. Uit een vergister komt meststof voor het land, warmte voor de varkensstallen, en stroom waardoor bijvoorbeeld jou computer het nu nog doet! Deze vergisters werden trouwens verzorgt door een Nederlander. Erg leuk om ook zijn verhalen te horen.

Aan het einde van de dag werd ik beloond met een grote schnitzel. Vlak bij ons huis zit een restaurantje waar je XXL schnitzels kan eten. Toen we aan het wachten waren kwam er een hoop kabaal uit de keuken. Het was net alsof de keuken eerst in elkaar getimmerd moest worden. Maar uiteindelijk was het resultaat daar. Een schnitzel met de omtrek van een pannenkoek en de dikte van 6 pannenkoeken. Niet normaal, erg lekker, maar deze keer voor mij te veel. Hij was dus echt groot in het kwadraat. Toen we weer thuis waren was ik helemaal uitgeteld. Had die dag 725 km gereden, dat is meer dan drie keer heen en weer van Vethuizen naar Den Bosch rijden!

Donderdag heb ik het wat rustiger aan gedaan. Deze keer maar 200 km gereden. Nu vanavond Duitsland gewonnen heeft denk ik dat de stemming er morgen goed in zal zitten op kantoor. Hopelijk kunnen wij morgenavond deze stemming nog verder verbeteren.
Wij gaan de wedstrijd met het hele schweine team kijken op een beamer in de woonkamer van het Scheinehaus. Dat wordt tevens mijn afscheidsfeestje want vrijdag reis ik door. Dit weekend ga ik eerst bij een klasgenoot langs in Slowakije. Ben benieuwd of daar wat te beleven is.

Volgende week maandag begint mijn avontuur in Hongarije. Ik ben er bijna klaar voor. Maak nu flink gebruik van de wasmachine want je weet nooit wat je in Hongarije aantreft. Voor je het weet moet je je was in en teiltje doen!

Dit is mijn laatste berichtje uit Duitsland, als er in Hongarije internet is schrijf ik natuurlijk weer een verhaal.

BTW, ik zet regelmatig nieuwe foto’s op het web: http://www.mijnalbum.nl/Album=OGBXPIKE