Survival of the fittest

Omdat ik niemand heb om in het Nederlands tegenaan te lullen gebruik ik mijn dagboek maar weer om mijn verhaal kwijt te kunnen. Geluk voor jullie, want als je hier was geweest had je mijn verhalen aan moeten horen.

Het vorige verhaal sloot af met de reis naar Slowakije en Hongarije. Inmiddels zit ik alweer in Hongarije. Maar voor de tijd heb ik nog een hoop mee gemaakt. Zo kreeg ik donderdagmiddag bijvoorbeeld een telefoontje van mijn Hongaarse begeleider. Zijn vrouw was ziek dus ik kon de komende twee weken niet komen. Ik snapte er geen bal van. Dus ik helemaal uitgelegd hoe belangrijk het is enzo, hangt hij ineens op. Ik wist niet waar ik het zoeken moest. Intussen hoor ik Twan, de meest verschrikkelijke collega, keihard lachen aan de andere kant van het kantoor. Hij had me goed voor de gek. Ik zou er bijna slecht van slapen. Hongarije kon dus wel gewoon door gaan!

Allereerst natuurlijk het afscheidsfeest in Duitsland. Het hele schweinhause was op de kop gezet om een feestje te kunnen bouwen. De beamer was in huis gehaald en de oranje spullen tevoorschijn gehaald. Nederland moest namelijk voetballen. De medewerkers van het schweine team waren allemaal gekomen om de wedstrijd te bekijken, ik bedoel, afscheid te nemen. Dit werd natuurlijk gecombineerd met de grill en een potje bier. Voor mij niet te veel want ik mocht vrijdag vertrekken richting Slowakije.

SLOWAKIJE
De reis richting Slowakije is me behoorlijk tegen gevallen. 700 km rijden is voor mij niet zo veel meer, maar met bijna 30 graden is het best een hoop. In Tsjechië waren de snelwegen ook niks te best. Eerst was er een snelweg ineens weg, dus moest ik door de binnenlanden. Later was er een gigantische file waar ik niet uit kon komen. Ook de kwaliteit van de snelweg was belabberd. De betonnen platen waren een centimeter of 2-3 verzakt. Dus ik zat constant te hobbelen en te knallen over de baan. Levens gevaarlijk. Na 9 uur rijden ben ik uiteindelijk toch nog aangekomen in Slowakije. Ik was geen drol meer waard. Voelde me slecht en kon zelfs bijna geen vlees meer op van de heerlijke barbecue georganiseerd door Mark. Dit vlees is trouwens erg aan te raden, vooral de biefspies, uiteraard is dit allemaal te bestellen via mij of Mark Zelf. Mark is een klasgenoot die in Slowakije bij een akkerbouwbedrijf stage loopt. Na de barbecue had ik me snel terug getrokken om weer een beetje bij te komen van de reis. Ik kon logeren in het huis. De eigenaar heeft in een soort vakantiepark een huis gekocht om te kunnen overnachten. Dit huis is zo groot dat er bijna altijd wel ruimte is voor mensen om te logeren.

De volgende ochtend heeft Mark mij het bedrijf laten zien. De eigenaar komt uit Limburg en heeft nu een bedrijf van ongeveer 2500 Hectare akkerbouw. Slowakije heeft veel wateroverlast gehad. Dat is in de omgeving nog goed te zien. Het was erg leuk om te zien hoe alles georganiseerd wordt en hoe ze de gewassen verzorgen. Slowakije is weer heel wat anders dan Oost-Duitsland. Na de rondleiding zijn we ons gaan richten op de ontspanning. Namelijk Bratislava, de hoofdstad van Slowakije, onveilig maken. We waren gewapend met een kaart, een paar adressen van hostels, teenslippers en een auto naar Bratislava gereden. Het eerste hostel had ruimte voor ons. En wel, de kamer Hongarije! Na onze spullen gedropt te hebben zijn we rechtstreeks naar de stad gelopen. We hebben daar terrasjes gepakt, gebouwen bekeken en vooral ook mensen bekeken! Het was zacht voor de ogen! Ook zijn we naar een standbar geweest aan de rivier. Lekker een cocktailtje gedronken op het strand tussen de zandzakken!

Van daar uit zijn we maar gaan eten. Een Slowaakse kaart lezen valt niet mee. Ik had voor de verandering maar eens een keer kip besteld. Ik had daar wel zin in want in het schweinhaus was dat vloeken in de kerk. Toen de kip geserveerd werd schrok ik me kappot. Ik kreeg een bord bedekt met wat patat en daarboven een mega kip. Zit ik daar met mijn goede gedrag. Uiteindelijk heb ik hem toch behoorlijk op gekregen en zijn we door gegaan naar het nachtleven. Dit bestond uit de Irisch pub, Cuba pub, en nog een aantal. Niet normaal hoe fanatiek alle dames hier dansen, wat ik natuurlijk niet erg vind. Aan het einde van de avond hebben wij een taxi gevraagd naar een goede discotheka. Hij wist er wel een, Harley. Voor een paar euro bracht hij ons helemaal buiten het centrum naar een of andere vage tent. Het was gedeeltelijk open lucht en gedeeltelijk binnen. De motoren stonden gewoon in de discotheek. Het volk varieerde van lelijk tot knap, breed en dun, en noem zo maar op. Alle bevolkingslagen waren wel aanwezig. We hebben ons daar goed vermaakt. Zeker met de wedstrijd Nederland Slowakije op het vooruitzicht. De gastvrijheid van Slowaakse is uitstekend te noemen. Een paar Slowaakse meiden belden een taxi voor ons zodat wij ook voor een paar euro weer terug naar het centrum konden. Het kan natuurlijk altijd beter, maar hier waren we al erg blij mee.

De volgende dag zijn we samen naar een groot winkelcentrum geweest. Na een flinke bak koffie hebben we geshopt. Het belangrijkste, een badhanddoek, konden we niet vinden. Dus zijn we ‘s middags maar met een gewone handdoek naar de zwemvijver gereden. Erg mooi en groot. Op het strand hebben we een poosje de ogen dicht gehad, maar vooral ook open. ’s Avonds bij thuiskomst op het bedrijf van Mark zijn we met zijn allen uit eten geweest, dat was tevens weer een soort afscheid. Mijn stage bestaat uit handjes schudden, net als het leven van de koningin.

HONGARIJE
Maandag ben ik doorgereden naar Hongarije. De rit duurde een uur of twee. Bij aankomst in Környe heb ik eerst maar wat geld gepind en een broodje gehaald. Wat een feest, die Hongaarse taal. Het kantoor was ff zoeken. Gelukkig bracht mijn intuïtie me naar de goede weg. Het kantoor staat op een bedrijventerrein waar verschillende bedrijven zitten. Mijn komst was al voorbereid, er lag het een en ander aan informatie klaar. Gelukkig zijn er op het kantoor veel mensen die ook Duits of Engels kunnen. Dus ik kon veel dingen goed overleggen. Tussen de middag kreeg ik een bak heerlijke spaghetti voorgeschoteld. Dus voorlopig geen broodjes meer smeren voor Mark.

’s Avonds ben ik doorgereden naar mijn hotel. Dit ligt een plaatsje verderop. Een heel mooi, maar wel knal roze gebouw. Ik vroeg me af of ik wel goed zat maar ze hadden mijn naam al. Ook liepen er niet alleen mannen of alleen vrouwen rond. Dus het zal wel goed zijn. Room number 14, it’s a nice room. Zei ze, dus ik was wel benieuwd. Bij binnenkomst van mijn kamer wist ik niet wat ik zag, het leek wel een huwelijksnacht. Sta ik daar in mijn eentje.

Een bloem op bed, douche stoom cabine, TV, minibar en een super mooi uitzicht over het meer. Een grotere meevaller kon ik me niet bedenken. Toen dit allemaal een beetje op me ingewerkt was begon ik honger te krijgen. Dus ik op zoek naar de plaatselijke Balkan, lees restaurant. Dat is niet moeilijk, links en rechts van het hotel zitten er een aantal. Ik heb eerst rechts geprobeerd. Heb daar heerlijk gegeten. Heerlijke groente en goed gebakken vlees. Al kunnen de Hongaren dat natuurlijk niet zo goed als de Duitsers.

Na het goede eten vond ik het tijd voor een avondwandeling. Een rondje om het meer leek mij een goede keuze. Nou, ik ben er achter gekomen hoe groot het is. Toen ik na 2 uur eindelijk rond was begon het behoorlijk donker te worden. Ik wist niet dat het zo groot was. De volgende keer dus niet meer rond!

VARKENS
De volgende dag heb ik de hele dag op kantoor gezeten. Dinsdag is pizza dag. Heel vervelend, dus ik tussen de middag maar aan de pizza. Aan het eind van de middag had ik Viktor gesproken. Dat is mijn plaatselijke begeleider. De volgende ochtend moest ik om 7 uur bij een parkeerplaats in zijn dorp staan. Helaas was dat wel twee uur verderop. Dus ik ben woensdag maar om 4 uur opgestaan. Ik wilde natuurlijk zeker weten dat ik op tijd was. De route was erg simpel. Er lag een splinter nieuwe autobaan. Dan zie je pas hoe rustig het kan zijn op de snelweg. Verhalen over slechte wegen in Hongarije hoor je veel. Ik heb ze nog niet gezien! Samen met Viktor heb ik de eerste Hongaarse varkens gezien. Het bedrijf lag ongeveer 20 Km van de Kroaatse grens af. Dus behoorlijk in het zuiden. De varkens hebben hier stro in de hokken liggen. Dit wordt er dagelijks met de hand in gegooid en uitgehaald. Gigantisch veel werk. Vele handen maken ligt werk zeggen ze dan. En ach, als het personeel hier voor een jaarloon van €5.000 werkt valt het ook wel mee. Het voer maakte ze op dit bedrijf zelf. Omdat ze teveel soja besteld hadden moest hier wat meer van gevoerd worden, het dubbele. Resultaat, varkens die hun eigen modder produceren. Het leven van de varkens is overigens zo slecht nog niet. Ze hebben een rieten dak, veel daglicht, meer vrienden dan de gemiddelde hyver, onbeperkt eten en drinken, een heerlijk temperatuurtje en dagelijkse schoonmaak, wie heeft het beter?

Na de tijd hebben we nog gekeken bij een bedrijf wat in de verbouwing is. Hier worden de stallen omgebouwd naar de Nederlandse maatstaven. Dat zag er goed uit. Na de terug reis was ik weer flink moe. Met dertig graden achter het stuur zitten is niet echt wat. Gelukkig functioneer mijn airco goed wat het toch wat comfortabeler maakt.

De dag erop zijn we weer naar een bedrijf geweest. Dit keer een bedrijf met zeugen, biggen en vleesvarkens. Erg indrukwekkend om te zien hoe de Hongaren varkens produceren. Het hele erf stond vol met stalinrichting, oud ijzer, en oude halve trekkers. We hebben eerst naar de zeugen en biggen gekeken. Dat zag er toch anders uit als in Nederland. Waterleidingen die overal lekken en hokken die bijna uit elkaar vallen. De biggen konden van de ene moeder zo naar de andere lopen. Ook zaten er hier en daar gaten in de roosters. Het voeren gebeurt allemaal met de hand. In de stal was niemand te bekennen. Erg jammer want er ware wel een aantal zeugen aan het bevallen. Dat valt overigens niet mee, de zeugen lagen namelijk met de kont tegen de muur. Survival of the fittest, dat is hier de werkmethode. Of Hongaarse biggen een bedreiging zijn voor de Nederlanders? Maak je geen zorgen, het zijn maar een paar biggen, en de kwaliteit is toch echt wel anders.

De biggenstal was ook een groot feest. Behalve biggen waren er ook andere bewoners: Ratten! Die hebben enorme schade aan gericht in de stallen. De vloeren waren hier op sommige plekken bijna 30 centimeter verzakt. Als oplossing leggen ze gewoon een aantal platen over de gaten heen zodat ze er met de voerwagen door kunnen. Ook voeren ze de ratten gif, ze verbruiken hier 1000 kg gif. Mij lijkt het verstandiger om gewoon die 10 voer wat naast de voerbak ligt op te ruimen. Dan gaan de ratten tenminste gif eten. Verder was de huisvesting naar Hongaarse maatstaven redelijk ok. In de vleesvarkensstal was het niet heel anders. Daar hadden de ratten het plafond aangepakt. De helft van de isolatie hing naar beneden. Om een goede indruk te maken zou ik zeker naar de foto’s kijken.

Onder weg naar huis heb ik weer genoten van het mooie landschap. De graan oogst is hier in volle gang. Op de snelweg worden de laatste combines aangevoerd. Op het land zijn de meeste al aan het werk. Overal stofwolkjes en oude trekkers met gammele wagens. In het landschap zijn overigens heel veel graanopslagen te zien. Niet gek, Hongarije is een belangrijke producent van granen. De helft van de productie wordt geëxporteerd. Dit jaar zal de totale productie wat lager liggen. Door de vele regen zijn veel stukken niet meer begaanbaar.

NEDERLAND
Vrijdag heb ik weer op kantoor gezeten. ’s Morgens heb ik een rondleiding door de fabriek gehad. Hier produceren ze voer in zakken van 5 tot 40 kg. Ook bulk is mogelijk. De fabriek zag er erg mooi uit. Er zitten gigantische elektromotoren in de fabriek. Een maalmachine heeft twee motoren van 120Kw! Erg leuk om de hele productie van dichtbij te zien. Ik heb op kantoor ook een poos gepraat met de general manager van Trouw nutrition. Een hele belangrijke persoon voor de organisatie. Hij wist van mijn onderzoek, dat is toch wel leuk. Want ze wilde eigenlijk voorlopig geen stagiaires meer. Een paar kamers verderop hoorde ik een aantal mensen een beetje half Engels praten. Dus ik was wel nieuwsgierig, nou waren al die mensen in het oranje gekleed. Een stuk of 10 man uit Nederland waren overgekomen om in Hongarije een nieuw computer systeem te installeren. ’s Middags heb ik samen met deze mensen DE wedstrijd gekeken. Tussendoor hebben we wat gegeten. Dat is trouwens geen combinatie, we verslikte ons regelmatig. Maar uiteindelijk hebben we natuurlijk een feestje gemaakt. Winnen van Brazilië is toch wel iets om trots op te zijn. Toen ik op de klompen weer naar mijn hotel liep keek het volk me raar aan. Zijn het echte vroegen ze, echt geweldig. Dezelfde avond heb ik met een kajak het meer eens van dichter bij bekeken. Ik mocht de kajak van het hotel lenen. Ik ben niet helemaal rond geweest want dat was me toch wel wat te ver. Toch was het weer een lekkere inspanning.

Nu zit ik lekker op het terras te geniet van het mooie weer en de muggen. Voor dit weekend heb ik Budapest op de planning staan. Ik ga natuurlijk weer in een Hostel overnachten. Wellicht dat ik daar dan mensen tegen kom waarmee ik de stad in kan. Komende week ga ik op bezoek bij een aantal Nederlandse ondernemers in Hongarije. Ben echt benieuwd wat voor een mensen dat zijn. Want die stap zet je natuurlijk niet zomaar. Voorlopig blijf ik nog ff in Hongarije. Het bevalt me hier tot nu toe super goed. Elke dag wordt mijn bed weer opgemaakt en staat het ontbijt klaar. Ook de vuile was wordt zelfs netjes opgevouwen! Met het personeel van het hotel wordt het ook steeds gezelliger.

Dit was mijn verhaal wel weer. Als je je afvraagd waarom ik de titel "Survival of the fittest" gebruik? Denk maar aan de biggen, Nederlands elftal, en ze lezer die het voor mekaar heeft gekregen om het hele verhaal te lezen!
Laat ook eens wat vanuit Nederland horen, want moet natuurlijk wel van alles op de hoogte zijn als ik ooit weer thuis kom!

Foto’s: http://www.mijnalbum.nl/Album=OGBXPIKE