Another day, another dollar

Diegene die grote verhalen verwachtten over avonturen moet ik helaas teleurstellen. De laatste weken ben bijna volledig afgesloten van de buitenwereld geweest. Het hooi seizoen was aangebroken wat er voor zorgde dat wij lange dagen moesten maken. We begonnen met het maaien wat 24 uur per dag door ging. Ik had het geluk dat ik de dagdienst mocht doen. Van half vijf ’s morgens tot half vijf ’s avonds zat ik op de trekker. Mijn dagen bestonden uit werken, snel eten en lunch maken en vroeg naar bed. ’s Morgens een grote bak koffie mee en dan kon ik er weer tegen aan. Het vroeg werken beviel me best goed. ’s Morgens kon ik genieten van de natuur die langzaam wakker werd. Fluitende vogels, dansende kangoeroes (jumpstyle), druppels op het gras, zonsopkomst en ……. Trekkers die voorbij komen knallen.

In twee weken tijd hebben we ongeveer 800 hectare gemaaid. De omstandigheden zijn hier wat anders dan in Nederland. De percelen zijn heuvelachtig, staan vol met bosjes en zijn bezaaid met stenen. Soms duurde het meer dan een uur om het eerste rondje te maaien. De bosjes zorgden voor nogal wat geheime plekjes en de stenen bezorgde ons nog wel eens wat reparaties. Het goede nieuws is, toen we klaar waren met het maaien wist ik precies wat er allemaal kapot kan gaan aan de maaier. Al met al verliep het maaien best goed en hadden we een voldaan gevoel toen de laatste sprieten gemaaid waren. Toen ik die dag voor het donker thuis kwam had ik ook echt het gevoel dat ik weekend had.
Dat weekend gevoel was van korte duur, de volgende ochtend konden we beginnen met de volgende klussen. Het hooi (haver) wordt na een week bij elkaar geharkt voordat het in de baal gaat. Het balen persen wordt gedaan door een loonwerker. Meestal gaan ze ’s avonds persen omdat dan de luchtvochtigheid het meest gunstige is. Voor ons was het ’s morgens altijd een verrassing hoeveel balen er gemaakt waren. Met een speciale machine heb ik samen met Antoine (Franse backpacker) de balen op een hoop gezet. David zei dat je gemiddeld ongeveer 30 balen per uur kon verzamelen. Na een dag zaten wij gemiddeld op 60 per uur. Een week later vestigde ik zelfs een record, ik deed 100 balen per uur, dat schiet lekker op. Deze hooibergen hebben we later met vrachtwagens de schuren ingereden. Er waren een paar road trains ingehuurd en ik had de eer om op de vrachtwagen van het bedrijf te rijden. Niet groot vergeleken met de roadtrains hier, maar toch een stuk langer dan de vrachtwagentjes in Nederland. Machtig mooi werk, met een arm in het raam, de hele dag in de spiegels kijken, heuveltje op en af. Toen we de hooibergen aan het overladen waren op de vrachtwagens heb ik nog goed gekeken of er nog wat moois in de hooiberg verstopt was, helaas niemand gevonden.

De laatste zes weken zijn we erg druk geweest. Ik geloof dat we drie vrije dagen hebben gehad. De rest van de tijd werkten we dik 12 uur per dag met uitschieters van 15 uur. Ik ken inmiddels alle verschillende symptomen van vermoeidheid. Knikkebollen, pijn in de ogen, vreetbuien, vloeken, vergeten wat iemand je verteld, vergeten welke dag het is, dronken na 1 flesje bier, verschillende talen mixen, melig worden, tegen andere mensen zeggen dat ze rust moeten nemen, enz. Gek genoeg heb ik weinig last gehad van vermoeidheid, ik wist altijd precies wanneer het woensdag was, want dat was payday!

Het communiceren op de Farm gebeurd vooral met de 2-way (bakkie of walky talky). Toen David voor het eerst naar mij vroeg op de 2 way zei hij netjes: Copy mark? Dus ik dacht, ja ik lust wel een koppie Koffie. Ik kwam er toen gauw genoeg achter dat hij me geen koffie aanbood, Copy betekend namelijk “kan je me horen”.

Afgelopen weeekend hebben we flinke regenbuien gehad. Omdat we het laatste hooi de schuren in gereden hadden was ik er erg blij mee. We zijn nu lekker een dagje vrij geweest en de regen deed geen kwaad. Na 6 weken D’RAN is het best lekker om een dagje D’RAF te hebben.

Hier de foto's en filmpjes:
http://youtu.be/tMD0ITQS6qw