Duits ongemak

Hier is alweer een nieuw verhaal vanuit Duitsland. Ik heb het verhaal op verschillende dagen geschreven omdat ik eerst geen internet had en wel wat wilde doen. Daardoor kan het zo af en toe wat raar lopen. Ik wil iedereen natuurlijk ook bedanken voor de leuke reacties. En ja, dit weekend hadden we inderdaad een kostprijs onderzoek bij de verschillende kroegen in Berlijn gehad!
Foto’s zijn te vinden op
http://www.mijnalbum.nl/Album=OGBXPIKE
De link zal waarschijnlijk niet werken dus kopieer hem maar gewoon!

De grote avonturen van de stage zijn begonnen. Afgelopen maandag zijn Tom en ik richting de boerderij gereden in Klein Wanzleben. Mijn auto rijdt echt voortreffelijk. Tom gaat hier een voerproef doen bij biggen. Toen we in de buurt kwamen hebben we eerst maar eens een snackbar opgezocht waar we wat eten konden zodat we topfit waren bij aankomst. Na twintig rondjes rijden in Wanzleben zagen we in eens een hokje waar goed gevulde mensen rond liepen. Dus wij dachten, daar moet wat te halen zijn. Dat hadden we goed gezien want je kon er van alles krijgen. Gelukkig ook bockworsten. Na die versnapering, waar de Hema niet aan kan tippen, zijn we doorgereden naar de boerderij waar we rond 13:00 uur aankwamen.
Een groot hek sloot de boerderij af van ongewenste bezoekers. Helaas ook van gasten die maar half Duits kunnen. Na wat hakken en “Was sagen Sie” konden we toch binnen komen. Op het kantoor hebben we ons gemeld bij Andrea, de secretaresse. Zij belde Rob voor ons op. Rob is een Nederlandse bedrijfsleider van het bedrijf. Na een kwartier was hij er ook en hebben we het gehad over wat de bedoeling was en hoe het bedrijf in elkaar zit. Gelukkig kwam de stagebegeleider van Hendrix-Illesch ook snel waardoor alles wat duidelijker werd. Ook over mijn eigen opdracht heb ik meer duidelijkheid gekregen. Genoeg stof om wat mee te doen.
Rob was al wat eerder met Tom de stal in gelopen waardoor Tom al een klein beetje de weg wist. Toen ik (na het douchen) de stal in kwam vond Rob eigenlijk wel dat we genoeg wisten en dat we maar aan de gang moesten gaan. De bestelde weegschaal had hij nog niet gezien dus die moesten wij dan maar opzoeken. Op zich hoeft dat niet zo veel voor te stellen maar als je in een gebouw van ongeveer 4 hectare groot gedropt wordt weet je de weg ook niet maar zo.
Tijdens het zoeken hebben we meteen de stallen maar bekeken. Na het douchen mogen we alleen maar in de stal blijven en niet naar buiten lopen. Wanneer we de stal uit gaan moeten we ook weer douchen. In totaal douche ik tegenwoordig zo’n 4 keer per dag! Beter kan ik mezelf toch niet verzorgen?
Alle stallen zitten aan elkaar vast met grote centrale gangen. Ondanks dat het zo groot is, is het toch een stuk duidelijker opgezet dan het gebouw van de HAS. Vooraan zitten rechts de kraamstallen, in het midden de biggenstal en links de vleesvarkens. In het achterste gedeelte staan de dragende zeugen en is de dekstal.

De komende weken verblijf ik op de boerderij. In het kantoor zitten ook woonruimtes waar wij er ook een van hebben. We hebben een woonkamer, hal, badkamer, keuken en een slaapkamer. Ook hebben we een Internetrouter die het helaas niet doet. Dit was een grote tegenvaller waar we helaas pas ’s avonds achter kwamen. Ook het cijferslot van het kantoor wisten we niet, waardoor we het gebouw toch eigenlijk niet durfden te verlaten. Gelukkig liep er net iemand rond die ons aan de code kon helpen. Onderweg naar de auto kwamen we weer het grote hek tegen voor de boerderij. Deze moest natuurlijk ook gepasseerd worden. Hier zat alleen geen code op maar een elektronisch slot. Dus wij weer nagevraagd hoe het werkte. Via een telefoon kan er gebeld worden naar iemand die de deur open kan doen. Die persoon is tot acht uur ’s avonds bereikbaar. Conclusie, voor acht uur ’s avonds terug komen of voor de poort slapen. Gelukkig waren we op tijd terug van het boodschappen doen. Een kilometer of 4 verderop zitten een Lidl en Aldi. Wij hebben hier gezocht naar een maaltijd. Ik wilde natuurlijk mijn felbegeerde bami ook wel eens aan Tom laten proeven. Helaas kennen ze hier in Oost-Duitsland geen voorgesneden groente. Ik balen, dus toen toch maar aardappels gekocht. Dit was uiteindelijk toch nog wel goed te eten. De eerste avond viel me zwaar. Afgesloten van de buitenwereld. Het voelde dan ook aan als vrijwillige gevangenschap.
Daarom hebben we dinsdag eerst maar eens geprobeerd om wat zaken te regelen. We kwamen erachter dat de poort ook te openen is met een pasje, dus wij maar eens iemand gezocht die daarover ging. Hij kon ons gelukkig ook wel helpen met het internet. Het goede paswoord voor het internet wist hij waardoor we op onze internetrouter konden komen. Wij blij, Internet en vrijheid om van het erf af te komen. ’s Middags kwamen we er helaas achter dat de router wel mooi signaal geeft maar dat hij helemaal geen internet heeft. Dus nog het probleem niet opgelost. Mochten jullie dit verhaal lezen, dan hebben we toch een oplossing weten te vinden!

Dinsdag zijn we ook begonnen met de voerproef van Tom begonnen. Met deze proef worden drie verschillende soorten voer gevoerd aan biggentjes. Aan het eind van de proef moet duidelijk worden welk voer het beste is voor de biggen. Deze proef duurt ongeveer 3 weken. Wanneer er veel werk moet gebeuren assisteer ik Tom. Om de proef te beginnen hebben we eerst de biggen gewogen. In totaal hebben we ongeveer 3500 biggen van ongeveer 5 dagen oud gewogen. We waren ’s avonds dan ook moes kapot na deze big-fitness. Toen we op zoek gingen naar een winkel kwamen we erachter dat er in Klein Wanzleben zelf ook een winkel zit. Deze winkel zit vanaf onze kamer bijna dichterbij dan de laatste afdeling van de stal. Das natuurlijk wel erg gunstig. Ook konden we in de winkel veel meer dingen vinden die we nog nodig hadden. Zo hadden we nog theedoeken en een afwasborstel nodig. Ook de voorraad WC papier was de door dus daar moesten we weer nieuwe voor hebben. Helaas kwamen we er na de eerste de beste grote boodschap achter dat we geen WC papier maar keukenrollen meegenomen hadden! Dat blijf lastig, die Duitse taal en logica. Wie zet nou de WC papier en keukenrol op 1 pallet?

Woensdag ochtend zijn we begonnen met het voeren van de biggen. Volgens mij snapt het personeel geen zak van de proef wat we gaan doen. Dus wij maar geprobeerd om een paar mensen uit te leggen wat de bedoeling is. Dat valt niet mee, de mensen zijn gewend om volgens een vast ritme te werken en hebben dus een hekel aan veranderingen. Hier zullen we nog vaker last van hebben. Ook woensdag hebben we aan Big-fitness gedaan. Nu alleen met biggen van een kilo of 10. Deze biggen werden gespeend (bij de moeder weggehaald) en gaan naar hun eerste zelfstandige hok. Zeg maar een soort “uit huis gaan”. De biggen werden gesorteerd op gewicht. Daarvoor moesten we alle biggen ook weer tillen en bij elkaar zetten. Dat was richtige arbeid. ’s Middags vonden we dat we genoeg gesport hadden dus wel wat kantoorwerk verdiend hadden. Na een korte siësta ben ik flink aan het typen gegaan voor het verslag wat ik moet gaan schrijven. Helaas nog geen internet dus het was erg lastig om informatie te verzamelen. Gelukkig kregen we het bericht dat donderdag de internet man langskomt, hopelijk weet hij ons op het internet netwerk te krijgen.

Donderdag ochtend heb ik uitgeslapen. Deze keer had Tom namelijk de broodjes in de over gedaan, dat scheelt me toch een kwartier! Na het ontbijt stonden we weer om een uur of 7 in de stal. Een Duitse collega wilde mij meteen naar de ploeg sturen die biggen ging behandelen. Toen ik haar probeerde uit te leggen dat ik hier alleen ben om Tom te ondersteunen snapte zij er niks van want ze dacht dat ik op de boerderij zou gaan werken. Ze vond het maar wat raar dat ik mijn eigen weg ging. Dit zat me natuurlijk niet helemaal lekker dus dat heb ik met de koffie eerst maar ff recht gezet. Met pijn en moeite is het mij gelukt om duidelijk te krijgen dat ik voor Hendrix-Illesch stage loop en dat ik in principe alleen in de stal ben om Tom te assisteren. Ze vond het al erg onbeschoft van mij dat ik ’s morgens niet naar haar wilde luisteren. Gelukkig was het hierna weer goed. Nu weet ze gelukkig dat ik normaalgesproken niet in de stal ben zodat ik aan mijn stageopdracht kan werken. Ik wordt daarom ook niet ingepland. Maar wanneer ik “lust” heb moest ik wel langskomen want ze willen me maar al te graag inzetten.
Al met al heb ik de laatste dagen weer een hoop meegemaakt. Ik ben vooral op de proef gesteld want maandag hadden ik eigenlijk helemaal niks en nu, donderdag, heb ik een deurcode, sleutel van de poort, internet, spierpijn, 3 Duitse woorden geleerd, veel meer woorden niet begrepen, een goede supermarkt gevonden, elke ochtend warme broodjes, de fijnste douche ontdekt, stukje verslag geschreven, het personeel leren kennen, het halve bedrijf gezien en een hekel aan te kleine sokken.

Komend weekend willen Tom en ik de omgeving een beetje gaan bekijken. In de buurt schijnen wat leuke discotheken te zijn. Ook willen we wel eens weten wat er in Magdenburg te doen is. We zullen het een beetje rustig aan moeten doen want de proef van Tom gaat gewoon door.