Weekendje Mallorca

Omdat het tweede deel van de stage al weer een poosje aan de gang is vond ik het een goede reden om een verhaal te typen. Natuurlijk zijn er ook wel andere redenen maar deze leek mij het meest voor de hand liggend.

De laatste week in Klein Wanzleben had ik een drukke tijd gehad. Het was een mooie afsluiting van een indrukwekkende tijd. Ik heb in drie weken tijd meer varkens gezien dan dat ik ooit had kunnen voorstellen. Het begin was zwaar. Dit kwam vooral doordat we ons nogal gevangen voelde in de middle of nowhere. Of, in der mitte von Nirgendwho. Het was wel meteen een leermoment: probeer zoveel mogelijk te regelen bij de mensen die je tegen komt. Dat viel niet mee maar uiteindelijk konden we gaan en staan waar we wilde. De drie weken heb ik samengewoond met Tom, de andere stagiaire. Soms hadden we ff genoeg van elkaar. Maar uiteindelijk hebben we veel meegemaakt. Samen hebben we de omgeving bekeken. Van de stad tot het platteland. Van wet T-shirt contest tot drek race. Het stappen ging samen goed, zeker omdat we altijd allebei onze legitimatie bij ons hadden! Daar konden Paul en Pieter nog wat van leren. Ondanks dat was het wel leuk dat ze langs kwamen, evenals Thijs en Twan.

Deze jongens hebben mij vorige week dinsdag verwelkomt op het kantoor in Beelitz. Ik heb kort kennis gemaakt met de mensen op onze afdeling. Daarna begonnen met de opdracht. De concentratie zat er ’s morgens nog niet echt in. Maar na een middagwandeling ging het al een stuk beter. De jiskefet taferelen van ’s morgens zaten er niet meer in. Omdat het mooi weer was zagen wij het wel zitten om te “grillen”. Vlees en bier, lekker op zijn Duits. Mocht ik de indruk wekken dat ik alleen maar vlees eet, zie met niet als een vlees monster aan. Ik pas mij gewoon aan aan de cultuur! Roel, een van de collega’s at ook mee. Blijkbaar ook een achterhoeker, hij had namelijk muziek van Boh Foi Toch bij zich. Niet verkeerd dacht ik. Het schijnt zo te zijn dat een vroegere buurman tot voor kort hier op kantoor werkt. De achterhoeker is blij dat ik er nu ff ben. Dat brengt toch een hoop gemoedelijkheid met zich mee.

Woensdag ochtend zijn we extra vroeg begonnen op kantoor. Dit deden we omdat het erg lekker weer was. Het idee was om vroeg te beginnen en vroeg te stoppen. Dan zouden we ’s middags mooi naar het Freibad kunnen gaan. Woensdag kwam aan het eind van de middag de stagebegeleider binnen waardoor het veel te laat werd. Als goedmakertje zijn we uit eten geweest. Donderdag was poging twee. Wederom vroeg begonnen, maar helaas ook lang gewacht op de stagebegeleiders. Weer poging mislukt. Vrijdag waren we nog vroeger begonnen, op de hoop dat het dan beter zou gaan. Helaas, harde wind en geen 30 graden meer. Dus maar op kantoor gebleven. Om een uur of 4 kwam Jeroen vd Boomen langs, ja de Jeroen, een klasgenoot. Hij had een paar mensen nodig waar hij tegen aan kon lullen. Drie man sterk dus dat moest wel goed komen. Eerst hebben we maar eens een weekendplanning gemaakt. Na een half uur hadden we een bord vol met onzin staan. Genoeg gelachen dus tijd om wat te ondernemen. Voor de verandering maar weer BBQ. Jeroen moet immers elke dag al uit eten. Uiteraard was het erg gezellig.

Zaterdagmiddag zijn we met zijn allen naar een groot zwembad gegaan. T was een uurtje rijden, maar zeker de moeite waard. Het grootste indoor zwembad van europa. Een gebouw van 360 meter lang, 220 meter breed en 107 meter hoog. Zo hoog als een windmolen! Vreemd genoeg was het water maar 1.35 meter diep. Ik snap die duitse logica niet. Binnen zaten verschillende zwembaden en een aantal glijbanen. We hebben ons heerlijk kunnen ontspannen daar. Zeker het bubbelbad was heerlijk. Ook de kerstman hebben we gezien, kan je zeggen, zijn buik hoort in het Kerstmannenpak. Al zorgde het wel voor een mooie golfslag in het zwembad. Toen we helemaal schoongeweekt waren zijn we weer naar huis gereden. Thuis hebben we ons voorbereid op een avondje Nachtleben in Potsdam. Jeroen wilde wel rijden dus dat kwam goed uit. In de discotheek hebben we ons goed vermaakt. Intussen was het zondag geworden, dus dat betekende dat ik jarig was. Dus dat meteen maar gevierd. Wel vreemd zover van huis. In de discotheek hebben we maar net gedaan alsof we op vakantie in Mallorca waren. De hele dag tussen de palmbomen gezwommen, en ’s avonds lekker stappen tussen de buitenlanders. Heerlijk.

Zondag was het dan mij verjaardag. Een bijzondere dag. Normaal heb je de vrienden, kennissen en familie om je heen, nu zat ik daar met Thijs en Twan. Das toch wel anders. Gelukkig hadden veel mensen aan mij gedacht. Dat vond ik echt super leuk. Zelfs aan de andere kant van de wereld werd er aan mij gedacht. Het mooiste vond ik dan ook dat mijn lieve buurvrouw uit Den Bosch mij helemaal vanuit Australië belde :D echt super.

Aan het eind van de middag zijn we uit de bank gekomen en zijn we er ff tussenuit gegaan. We zijn wezen kijken naar een terrein wat vroeger van de Russen is geweest. Op het terrein stonden militaire ziekenhuizen en allerlei andere gebouwen. Deze gebouwen staan al vanaf 1989 leeg. Het was best uitkijken waar we liepen, voor je het weet sta je namelijk een verdieping lager. De gebouwen zijn hier geen drol waard. Maar als je zo’n gebouw in Nederland zou hebben was je miljonair. Van het rondkijken kregen we behoorlijk honger. Dus tijd om naar de Balkan te gaan. Het plaatselijke restaurant die heerlijke maaltijden maakt. En daarnaast ook goed service heeft. Na een heerlijke maaltijd die ik cadeau kreeg van Thijs en Twan moesten we snel naar huis om naar die Manschaften te kijken. Dat was natuurlijk geweldig want die presteerden goed. Hier in Duitsland speelt het WM behoorlijk. Bijna alle auto’s hebben vlaggen uit het raam hangen, ik vind het afschuwelijk.

Maandag op kantoor moesten we weer vol aan de bak. Ik heb ’s morgens mijn eerste Duitse telefoontjes gepleegd. Dat viel niet mee, gelukkig waren ze al op de hoogte dat ik zou bellen. Ik had binnen enkele minuten een afspraak gemaakt. Das toch een stuk sneller als in de kroeg! Deze week ga ik op bezoek bij drie bedrijven. 1 samen met een collega, de andere op eigen houtje. Ik heb bijna 1000 kilometer voor de boeg staan deze week! Voor volgende week heb ik ook al wat bedrijven om te bezoeken. Het doel komt in beeld, “de boer op”.
’s Middags hebben we uiteraard naar oranje gekeken. Op groot scherm in de kantine, dat was goed toeven. Na de wedstrijd, die nou niet zo bijzonder was, zijn we weer verder gegaan aan de arbeid. Dit brengt me aan het eind van dit verhaal. Voor de lezers met weinig tijd, sorry dat hij nog te lang is. Voor de lezers met veel tijd, nu heb je nog meer tijd om een lang verhaal terug te typen!

Tot het volgende verhaal,

Mark