Ter land, ter zee en in de lucht

De vorige keer had ik belooft dat het dit keer een sensationeel verhaal zou worden. Ik heb sensationele dingen gedaan, ik hoop dat het verhaal ook sensationeel genoeg is!

De vorige keer moest ik mijn verhaal snel afronden omdat we gingen raften. Dat raften was woest. Wij zijn van een waterval van 7 meter hoog gegaan. Dit is de hoogste waterval in de wereld waar je vanaf kunt raften. De kans om te kantelen is 50%. Helaas behoorde wij tot de 50% die niet kantelde. Onze snoetjes werden wel goed gewassen toen we met boot en al onder een waterval zijn gedrukt).
Omdat we wel genoeg hadden van het water zijn we een paar dagen later de lucht maar in gegaan. Dit keer zijn we niet met het grootste vliegtuig ter wereld gegaan maar met een klein roze propeller vliegtuigje. Vliegen met zo’n klein ding is echt geweldig, maar uiteindelijk ging het niet om het vliegen. Op mijn rug zat namelijk een gast met een grote rugtas volgeladen met een parachute. Op 15.000ft (5km) hoogte zijn we uit het vliegtuig gegooid. Met een gangetje van 200km/h gingen we een minuut lang naar beneden voordat de parachute opende. We hebben nog een minuut of 5 rondgevlogen voordat ik weer met beide voeten op de grond stond. Eenmaal op de grond voelde ik me helemaal koning, wat is skydiven mooi!

Behalve dat we de natuur vanuit de lucht hebben bekeken hebben we het ook van dichter bij bekeken. We hebben namelijk een berg beklommen van 2518 meter hoog. We begonnen ’s morgens vroeg op 1100 meter hoogte en volgden netjes het pad. Na een tijdje zijn we van het pad af gegaan om rechtstreeks richting de top te gaan. Eerst moesten we door het lange gras, later door zand en grind, en op het eind was het gewoon steen. We moesten regelmatig letterlijk klimmen omdat het te steil was om te lopen. Het uitzicht op de top was magistraal, vooral omdat het bos om de berg heen exact rond is. Omdat er sneeuw lag hebben we eveneens een witte kerst gehad, wie had dat gedacht!
Een dag later hebben we weer een wandeltocht gedaan. Deze keer was het klimmen wat minder extreem, maar een tocht van 20 km was toch aardig wat na de grote klim. We liepen door een vulkaanlandschap wat erg afwisselend was. Op sommige plekken kwam nog steeds warmte uit de grond. Ook waren er een aantal strak blauwe meren. De Tongariro crossing was zeker een van de mooiste wandeltochten in NZ.

Om iedereen thuis maar een beetje gerust te stellen; ik ben ook nog een paar dagen aan het werk geweest. We zijn een paar dagen bij een Nederlandse boer gebleven om eens te kijken hoe het er hier in NZ aan toe gaat. We hebben een paar keer de koeien gemolken (bij elkaar 500 op 2 locaties) en geholpen met andere werkzaamheden. ’s Avonds zijn we nog op jacht geweest om possums te schieten, deze dieren mag je schieten omdat ze ziektes overbrengen. We zijn ook nog op twee geitenbedrijven geweest en op een melkveebedrijf met 800 koeien. Een geitenbedrijf zijn we op afspraak geweest en de ander zagen we in eens langs de weg. Erg leuk om te zien en te horen hoe het er hier aan toe gaat.

Oud en nieuw hebben we in Wellington gevierd. Omdat ik nogal wat vuurwerk gewend ben van de vrienden in Braamt waren mijn verwachtingen voor het stadsvuurwerk niet al te hoog. Helaas werd het vuurwerk afgelast vanwege het weer, het nieuwjaarsgevoel was dus volledig afwezig. Gelukkig hebben we er wel een gezellige avond van kunnen maken!

Inmiddels zitten we alweer bijna twee weken in het zuider eiland (en we blijven hier maar tot 28 januari). We hebben twee wandelingen gedaan en hebben wederom koeien gemolken. Deze keer waren het Jersey koeien, dit zijn wat kleinere koeien dan we gewend zijn in NL. We hebben weer wat kunnen afvinken van het lijstje! Als beloning werden we uitgenodigd voor een BBQ en een biertje, en dat allemaal omdat we ’s middags vroegen waarom hij die kleine koetjes melkt!
We zijn ook nog bij een grote (van oorsprong) Nederlandse boer geweest, hij melkt zo’n 4000 koeien. Hij heeft ons een paar van zijn bedrijven en de omgeving laten zien. Erg indrukwekkend om met zo’n grote ondernemer te praten.
De wandelingen hebben we gedaan in het Queen Charlotte nationalpark en Abel Tasman Nationalpark. Dit laatste park is vernoemd naar de Nederlander die als eerste westerling voet aan wal heeft gezet in NZ, daar mogen we trots op zijn!

Iets anders wat we gedaan hebben is zwemmen met dolfijnen. We zijn met een boot de zee op gegaan op zoek naar dolfijnen. Nadat we er een stel gevonden hadden zijn we het water in gedoken. Uiteindelijk zwommen de dolfijnen tussen de hele groep door. Een dolfijne ervaring.
Voor de mensen die van blauw water houden, in NZ vind je genoeg meren met zo’n water. Het water is daar zo blauw als de lucht en zo helder dat je je eigen voeten kan zien als je zwemt.

Het is me gelukt om ook weer een aantal foto's in een filmpje te zetten. Je kunt ze zien op de volgende link:
http://www.youtube.com/watch?v=9DxtYmXnbn8

Bedankt voor de reacties en tot schrijvens!

Mark