Toeren versus toeren

Na een aantal maanden toeren door de outback zijn we uiteindelijk aangekomen in de oostkust. Dit is het terrein van de meeste backpackers. Veel backpackers beginnen hun reis in Sydney en doen “the east coast”. Aangekomen in de toeristische plaatsjes vond ik dat er echt een sfeertje hing zoals de populaire vakantie bestemming in Europa. Veel restaurantjes, boekingsbureautjes en veel accommodatie. Voor veel mensen een droom die uitkomt, voor mij was het toch iets te veel van het goede. De vrijheid zoals we die kenden van de outback is ineens verdwenen. We moesten nu weer op betaalde campings staan en mee doen aan een toer om wat moois te kunnen zien. Ondanks dat we intussen behoorlijk ervaren zijn in het toeren moesten we toch toegeven en een toer boeken. Want ik kan best sturen maar een zeilboot de goede kant op krijgen is toch wat anders. Gelukkig vonden we een geschikte kapitein die wel wist hoe je moet zeilen zonder in Antarctica aan te komen. We hebben een twee daagse zeiltocht gemaakt om the Whitsunday Islands. We zijn daar aangemeerd aan sneeuwwitte stranden, we hebben gesnorkeld boven het koraal met de vissen en schilpadden om ons heen en uiteindelijk hebben we ook nog gedoken. Ik had dat nog nooit gedaan dus dat was wel een bijzondere ervaring. Gek genoeg had ik nogal moeite met zinken. De tweede dag hadden we de wind in de zeilen. Wel bijzonder dat je zonder motor zo hard kan gaan. Ik vond het super, zeker wanneer de boot zo schuin ging dat het water over het dek kwam!

Een andere trekpleister van de oostkust is Fraser Island. Dit is een zandbank in de zee waar een regenwoud op is ontstaan. Met 4x4’s kun je op het eiland rond crossen. Wij wilden een auto huren maar dat bleek toch echt veel te duur te zijn, dus maar een toer gedaan. Ik vond het bruut om met een grote vrachtwagen/touringcar/4x4/pausmobiel over het strand te gaan. Maar mijn hoogte punt van het eiland was te echt de Douwe Egberts koffie automaat in het restaurant waar we drie keer gestopt zijn!

Waar ze in Nederland carnaval voor hebben, hebben ze in Australië het plaatsje Byron Bay voor. In dit hippie plaatsje loopt iedereen gekleed/verkleed rond in de kleren waar ze zich goed in voelen. Zeg maar net zo als de mensen van de babyboom in Nederland er bij liepen. Het is net alsof de regenboog daar meer kleuren heeft dan waar dan ook. Ze zeggen altijd dat er aan het eind van de regenboog een pot goud staat, dat klopt want die staat in west Australië, maar ik weet nu ook waar het begin van de regenboog is!
Vanuit het kleurrijke Byron Bay zijn we het groene Lamington national park in gegaan. In dit regenwoud hebben we weer een stevige wandeltocht gedaan. Dit was voor mij een van de betere tochten die we gemaakt hebben tijdens de reis. Alles was echt super groen en er waren veel super mooie watervallen. Ondanks dat ik al heel veel watervallen gezien heb waren deze toch echt de moeite waard om nog te zien. Weinig mensen waren ons voor gegaan wat de tocht zeker zo mooi maakt. Want niks is lekkerder dan door de modder stappen, over omgevallen bomen klimmen of om van steen naar steen te springen om rivieren over te steken.

Om een klein beetje in de natuur te blijven hebben wij in Sydney nog één keer als echte backpackers wild gekampeerd. We hebben ’s avonds een mooi parkje gevonden aan de rivier waar we onze tent goed konden verstoppen. Voor het slapen gaan hebben we vanuit de tent genoten van de prachtige skyline van Sydney. De volgende ochtend hebben we de spullen snel opgeruimd om te kunnen genieten van Sydney wat wakker wordt. Onze laatste “privé camping” was er zeker een met een vijf sterren uitzicht.

Om de drukte van Sydney te ontwijken hebben we een tochtje naar de Blue Mountains gedaan. Dit is de achtertuin van Sydney die hoog aangeschreven staat. We hebben daar een halve dag rond gekeken en de rest van de dag lekker binnen gezeten bij de kachel. Het was daar koud en het waaide als een gek. We hadden echt het gevoel van een Hollandse winter met de kale bomen en de koude wind. Heerlijk om eindelijk weer wat winter te voelen, maar wat kreeg ik ineens een heimwee naar de moes en wos (boerenkool met rookworst).

De laatste twee weken hebben we in Sydney in een hostel gewoond. We zijn daar vooral druk geweest met het verkopen van de auto. We waren blijkbaar een week te vroeg: veel auto’s te koop en geen kopers. Een paar mensen hadden haar geprobeerd maar kochten uiteindelijk een andere. Gelukkig vonden we op de valreep toch nog een paar Duitse meiden die wel enthousiast waren. Zij wilde in onze voetsporen treden en ook het hele land door gaan. Ze hebben onze beste, en meest trouwe maat gekocht en ons beloofd dat ze er goed voor gaan zorgen.

Sydney is onze eindbestemming van de “reis”. We hebben de afgelopen maanden 28.000 kilometer afgelegd om de mooiste plekjes van Australië te zien en om de leukste mensen te ontmoeten. Het was echt de moete waard en ik had het zeker niet willen missen. Maar nu, na “the big round”, heb ik het reizen wel gezien. Tijd voor rust, ritme en vastigheid.
De komende maanden ga ik weer aan het werk, wederom in West Australië. Hopelijk gaat het mij lukken om daar mijn eigen pot goud te vullen. Tot begin december ga ik op een boerderij werken wat gespecialiseerd is in (hooi) balen. Zodra het werk erop zit vlieg ik definitief terug naar Nederland. Hopelijk is iedereen tegen die tijd weer van de najaar depressie af waardoor ik dan alleen maar blije mensen ga ontmoeten.

Iedereen bedankt voor de mooie reacties. Hopelijk ga ik genoeg mee maken op het platteland om weer een mooi verhaal te schrijven de volgende keer! See what happens….

Voor de foto’s van de oostkust:
http://www.youtube.com/watch?v=OtuPXfF_GRE&feature=youtu.be