Weer thuis!

Zo, tijd om weer eens wat verwarring in de wereld te brengen. Mark thuis, dat kan toch nog niet? Dat dacht ik ook, maar toch is het zo. Het is wel is waar niet thuis in Vethuizen, maar in Koorda. Ik heb mijn plekje gevonden. Ik heb het goed naar de zin en had na een paar dagen al het gevoel dat het mijn nieuwe (tijdelijke) thuis is. Heerlijk om weer wat meer ruimte om me heen te hebben.
Ik woon bij Tristan en Laura in huis. Tristan werkt op de farm en Laura heeft een job in town. Tristan is de zoon van Ricky die de farm managet. Ook Rickies vrouw, Kim, heeft een job in Town. Overdag hebben wij, de mannen, dus het rijk alleen. Best ideaal, al moeten we wel onze eigen koffie maken en onze eigen boterham smeren.

Op het bedrijf is van alles te doen. Er is regelmatig schapenwerk, dat betekent schapen naar nieuwe percelen drijven samen met de honden, scheren en sorteren. Helemaal geen vervelend werk want schapen zijn echt dom. Het landwerk is inmiddels ook begonnen. Momenteel zijn we bezig met het aanleggen van een 800 hectare groot beachparty terrein, daar kan braamt wat van leren. Om de grond te verbeteren ben ik namelijk echt strandzand, rechtstreeks uit de duinen, aan het strooien. Nu het feest nog!
Er ging aardig wat werk aan vooraf voordat ik hier aan kon beginnen, er is namelijk een andere truck gekocht voor mij. We moesten de zandstrooier overbouwen en opnieuw installeren. Een heel project wat wel degelijk wat weg had van the A-team met de snijbranders, lasapparaten en de nodige bedrading. Het resultaat mag er zijn, ik rij nu vrachtwagen met luchthoorn, gps (stuurhulp om recht te rijden op het land) en geveerde stoel.

Behalve werk heb ik gelukkig ook een hoop andere dingen te doen. Tristan is fanatiek speler bij het Koorda Football team.Het is Australian Football (of footy of Aussie rules), en heeft wat weg van rugby. De bal is net een ei, het veld is ovaal (en een stuk groter dan een voetbalveld), het spel wordt gespeeld met 18 personen, en het wordt gespeeld in vier keer 25 minuten. Tristan had mij uitgenodigd om een kijkje te nemen bij een training, een kijkje nemen werd elke week twee keer trainen, en mee trainen werd uiteindelijk zelfs een wedstrijd meespelen! Wie had dat ooit gedacht! Afgelopen weekend heb ik een kwart meegespeeld in een oefenwedstrijd in Perth. We hebben er maar een weekendje weg van gemaakt. Zaterdag middag de wedstrijd, de rest van de dag zijn we met het team in de pub verbleven. Zondag ben ik niet de hele dag in de pub maar in bed verbleven.
Een ander Australisch iets wat ik intussen gedaan heb is jagen. Op een zaterdag avond zijn we met een paar vrienden in de oude 4x4 auto op pad gegaan. De auto was afgeladen met geweren, een spotlight, en een eski (koelbox) vol met bier. We hebben ons eerst uitgeleefd op een stel konijnen die we op het pad kwamen en later op het groter wild: kangoeroes. We hebben er die avond drie geschoten. Het zijn indrukwekkende dieren als je ze van dichtbij kan bekijken, ze hebben grote klauwen en een sterke staart. Jullie zullen wel denken, is dat niet zielig. Nou, als wij naar de footy training rijden komen we meer kangoeroes op de weg tegen dan auto’s. Aangezien kangoeroes de verkeersregels niet zo goed naleven leidt dit regelmatig tot een ritje naar de schade expert en een telefoontje naar de verzekering.

Het komende paasweekend staat niet zo veel op de planning. Helaas kennen ze hier niet de grote paasvuurfeesten zoals we in Braamt gewend zijn. Omdat ik deze goede traditie toch in stand wil houden gaan we met de familie ons eigen feestje wel bouwen, uiteraard met paasvuur.

Succes met eieren zoeken dit weekend!