Ben ik nou een Aussie of een Dutchie?

Om te beginnen, het is me gelukt om weer wat foto’s online te krijgen. Helaas is het mij nog niet gelukt om de foto’s voor dit verhaal op een rij te krijgen, maar die hou je nog tegoed!
http://www.youtube.com/watch?v=YNRAuY06zwg

Een goede voorbereiding is het halve werk, een gezegde wat zo simpel klinkt, maar wat soms toch best wel lastig blijkt te zijn. Ook ik wordt er nog wel eens mee geconfronteerd. Toen ik besloot om op de boerderij in Koorda te gaan werken ben ik één ding vergeten. Namelijk onderzoeken waar de naam Koorda vandaan kwam. Koorda betekent namelijk “little water” in Aboriginal taal. Als ik had geweten dat hier zo weinig water was, dan had ik mijn zwembroek niet mee hoeven sjouwen om een duik te nemen in het meer achter de boerderij, dit meer staat al jaren droog.

In de tijd dat ik hier werk hebben we pas drie keer regen gehad. Klinkt als perfect vakantie weer, maar regen was hier vanharte welkom. We zijn eind april begonnen te zaaien na een regenbuitje. Het leek een mooie start maar de eerst volgende bui was afgelopen weekend. Oftewel, 6 weken later. De stukken die we als eerst gezaaid hebben werden al snel groen maar uiteindelijk werden ze ook net zo snel weer bruin. Door de droogte overleefden de plantjes niet en stierven ze af. Toen we na een paar weken genoeg hadden van het zaaien in grond wat zo hard was als beton, zijn we maar overgegaan op ander werk. En wat is er nou mooier dan je agressie af te reageren met een kettingzaag en een bulldozer?

Een goede smoes om met deze machines aan het werk te gaan was het vernieuwen van de omheiningen/afrasteringen. Omdat veel van de omheiningen in de bosjes staan moesten we met grof geschut aan het werk om de omheining vrij te krijgen van omgevallen bomen en takken. Behalve de kettingzaag (waar de meeste backpackers erg bang van worden als ze de film “wolfcreeck” gezien hebben) moest er ook een bulldozer aan te pas komen. Niet de modernste maar wel met een bruut geluid. Met wat ACDC muziek op was ik in de perfecte moed overal dwars doorheen te knappen. Helaas was de baas nog steeds fit genoeg om sneller te zijn dan de bulldozer.

Toen er vorige week weer regen voorspeld werd zijn we weer begonnen met zaaien. Grote stofwolken maakte het nogal lastig om de weg te vinden. Gelukkig kwam de voorspelde regen. De regen veranderde de stofwolken in een modderbad en zorgde er zelfs voor dat we zondagmorgen niet meer aan het werk konden. Erg vervelend, maar nu konden we tenminste naar de happy hour in de Koorda pub.

Dat schapen nogal dom zijn heb ik al eens eerder verteld maar het toppunt van domheid is wel het vergeten om de billen af te vegen na het poepen. Daardoor moeten wij hun staartjes couperen en de bikini lijn telkens bij werken om te voorkomen dat het te vies wordt. Bij de eerstvolgende vallende ster die ik zie, ga ik wensen dat de schapen wat slimmer worden. Dan houden de schapen de billetjes netjes schoon, en kan ik wat meer tijd in de kroeg spenderen!

Ieder nadeel heeft zijn voordeel, ook hier geldt dat. Door de droogte was er genoeg tijd om naar de footy trainingen te gaan. Omdat er nog niet zo veel spelers geblesseerd waren was de kans om een wedstrijd te spelen niks te groot. Ondanks dat heb ik toch een wedstrijd mee gedaan wat zeker de moeite waard was. Na 15 minuten spelen maakte ik namelijk een geweldige goal, van een meter of 30-40 strak in het midden van de goal palen. Het verraste iedereen (inclusief mijzelf), niemand had namelijk gedacht dat ze mij zolang lieten spelen. Inmiddels zit mijn footycariere erop. Afgelopen weekend heb ik mijn laatste wedstrijd gespeeld. We hebben gewonnen en na afloop van de wedstrijd werd het clublied voor mij gezongen in de kleedkamer. Wat een geweldige tijd en een geweldig afscheid. KoordaKanga’s bedankt!

De laatste drie maanden hebben veel mensen zijn best gedaan om mij te transformeren tot een aussie. Een goed voorbeeld was de dag dat ik uitgenodigd om naar de footy derby te gaan in Perth, zeg maar de ajax-feyenoord wedstrijd van Nederland.

Met een kater ’s morgens in de auto, ijskoffie en Bacon&egg sandwich onderweg, bier vooraf bij bekenden, juichen tijdens de wedstrijd,Hungry Jacks (burgerking) op de weg terug en daarna slapend achter in de auto.Omdat in een aussie dag ook kangoeroes moeten voorkomen heb ik ’s avonds onderweg naar huis ook nog een kangoeroe aangereden. Gelukkig had de auto een bullbar, want anders was de kangoeroe vast en zeker met zijn staat in de ventilator terecht gekomen.

Na mijn verhalen dat ik een nieuw “thuis” heb en dat de mensen mij willen bekeren tot aussie krijg ik behoorlijk wat tegengas van het thuisfront. Ze beginnen mij allemaal Nederlandse dingen te sturen om er maar voor te zorgen dat ik me nog steeds een beetje Nederlander voel. De hagelslag was erg lekker maar toen ik zag dat De Gelderlander (krant) helemaal vol stond over verhalen van de crisis was ik maar al te blij dat ik nu (nog even) een aussie ben.

Ik ga nog een weekje genieten van de druktes in Koorda en dan begint het reis avontuur weer. Dat wordt ff wennen om weer een backpacker te zijn!