En dan sta je weer op straat

Mijn vorige verhalen gingen over het mooie leven in het ruige Koorda. Het pittoreske dorpje in de middle of nowhere met maar een paar honderd inwoners. Inmiddels sta ik weer op straat en ben ik weer een backpacker. Een vreemd gevoel na zo’n lange en goede tijd op 1 plek. Het is lastig uit te leggen aan anderen hoe mooi mijn tijd daar was, toch probeer ik het nog eens:

Mijn laatste tijd in Koorda was erg mooi. Voor mijn vertrek uit Koorda had ik het geluk om mijn verjaardag nog op zijn Australisch te kunnen vieren. Het is inmiddels een poosje geleden, maar ik heb er goede herinneringen aan. Een week voor mijn verjaardag kwam er al een grote doos met de post binnen die ik niet open mocht maken. Als een klein kind heb ik gewacht tot mijn verjaardag en de verrassing. Toen ik de doos openmaakte was de verrassing compleet: een paar cadeautjes en een hele stapel brieven van vrienden van thuis. Tekening, foto’s, brieven, kaartjes, uitgebreide verhalen en wat snoepgoed wat me aan thuis doet herinneren. Mensen bedankt, dit was een onvergetelijke verrassing die echt super vet is.
Mijn verjaardag hield nog niet op toen ik de doos opengemaakt had. Ook de “familie” in Koorda had aan mij gedacht. Zij hebben mij verrast met een footy shirt, een footy (bal), Vegemite (smeerolie voor op de boterham) en een boek over de historie van Koorda. De introductie van Footy in Nederland wordt een feit. Vaders, zorg maar dat het gras gemaaid is als ik thuis kom!

Het laatste weekend had ik een twenty-first (21e verjaardag) van een footy-vriend. Deze verjaardag wordt in Australie nogal uitgebreid gevierd met veel drank en eten. Het was een prachtig feest waar uiteindelijk ook een hoop mensen bleven slapen. Veel bleven slapen in een swag. Dit is een buiten slaapzak, hiermee kun je in weer en wind buiten slapen. Ik had ook een swag geregeld en heb met mijn voetjes bij het kampvuur, onder de sterrenhemel heerlijk geslapen. Het blijft mij verbazen hoe mooi het hier kan zijn, ’s avonds en overdag. Na een ontbijtje met bacon &egg’s ben ik snel weer naar huis gegaan om het huis klaar te maken voor het ontvangst van Bram en zijn ouders (lees: nog een paar uur verder slapen want het was eigenlijk ook wel erg koud buiten).

Na ruim drie maanden zijn Bram en ik weer verenigd. Tristan, Laura, Ricky en Kim (en ik ook een beetje) hebben Bram en zijn ouders super gastvrij ontvangen en hebben laten zien hoe mooi het leven van een Aussie kan zijn. Met zijn allen eten, ’s middags een bbq in het natuurreservaat, uit eten in town en mijn grote afscheids vuur. Met pasen hebben we een paar bomen verzameld om een afscheids kampvuur van te maken. Regelmatig stond Tristan met de lucifers in de hand om het vuur alvast aan te steken, gelukkig meende hij het pas echt in het laatste weekend. Zondag avond hebben we het vuur aangestoken en genoten van een knalpotje en andere lekkere drankjes. Toen dinsdag ochtend de laatste beetjes opgebrand waren was het menis: tijd om afscheid te nemen. Nogal lastig, maar in de Achterhoek zeggen we: d’r is een tiet van kommen en een tiet van goan.

De afgelopen twee weken hebben we ons er heel wat af gereisd. Inmiddels hebben we al weer bijna 3000km gereden en zijn we aangekomen in Broome. We hebben bijzondere stenen, kloven, koraalrif, mijnen en veel wegen gezien. We hebben weer op de meest bijzondere plekken gecampeerd en veel mensen ontmoet. De volgende keer laat ik jullie meer weten over de mooie dingen die we de afgelopen tijd zagen. De komende maanden reizen we richting: Darwin, Uluru, Cairns, Brisbane en uiteindelijk Sydney. Half september vliegen we vanuit Sydney richting Beijing, hoe lang we daar blijven is nog ff afwachten. Misschien willen we daar nog rondkijken maar misschien willen we ook wel lekker naar huis. Want hoe mooi het overal ook is, het leventje thuis is ook niks mis mee.

Ik heb weer een filmpje online gezet van mijn tijd in en rond Koorda. Je kunt foto's en filmpjes zien van het werk, mijn verjaardagsfeest en wat van de footy.

http://www.youtube.com/watch?v=oq71Q1x16nI&feature=plcp